2 Kasım 2009 Pazartesi

E harfine yaslanmış çocuk

"Çocuk E harfine yaslanmış uyuyordu
Şayak kalpaklı adam nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden güzel, rahat günlere inanıyordu ...."

Aslında birbirinden iki ayrı şiirdir kendileri ama nedense ben ilk mısrayı söyleyince hemen diğerine bağlanıyorum. Herhangi bir sebebe bağlamak istemiyorum. İlk mısra İsmet Özel' in Tüfenk şiirinden, diğeri Nazım Hikmet' in Kuva-yı Milliye Destanı' ndan. Hiç bir organik ya da inorganik bağ içermeyen bu iki mısra nasıl oluyor da kafamda ardı ardına geliyorlar. Her iki mısranın sonundaki zengin uyak mı acaba beni cezbediyor?
Yoksa E harfine yaslanmış çocuğun rüyasında güzel ve rahat günlere inancı mı?
Bilmiyorum.

Buradan bana vay efendim onunla onu aynı cümlede bile kullanmak terbiyesizliktir gibi nümayişler, halkın sokağa dökülmesi gibi durumlara mahal vermek istemiyorum. Bilindiği gibi yazdıklarımı 70 milyon okuyor. Okuyucumu tedirgin etmek hiç istemem.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder